YASAKLAR; İYİLİĞİMİZ İÇİN ONLAR
Utkan Çınar
YASAKLAR; İYİLİĞİMİZ İÇİN ONLAR
Yasaklar iyidir. Ama olumsuz tınlar. Kurallar desek? Madem modern bir toplum için gerekliler, bu bataktan hangi kurallarla çıkarız bi deneyelim… İrili ufaklı önem sırası gözetmeden…
Statükoya inanmak, “bu böyle iyi” demek yasak. Keza zaten vaziyet kötü değişmek lazım.
Değişime karşı durmaya çalışmak yasak. Zaten duramaycaksın niye vakit kaybedesin.
Sorgusuz sualsiz kabullenmek yasak. Büyüklerinin sana verdiği tavsiyelerin yüzde kaçı işe yaradı?
Acılara kafayı çevirmek yasak. Hayal aleminde yaşamıyoruz.
Dokunmayan yılan bin yaşasın yasak. Yılan derisi giyiyonuz ama.
Ülkenin herhangi bir yerinde çocuklar öldürülürken, öldürenler serbest kalırken; bir intenet sitesine konan yasağı tartışmak yasak.
Kim olursa olsun putlaştırmak, insanları obesesyon haline getirmek yasak.
Tanıdığın insanlara ilgi göstermemek, yardım etmemek, tek kendi derdinle uğraşmak yasak. “Good Samaritan” kanunu hatırlarsınız; Seinfeld’in son bölümü. Çok mantıklıydı.
Tartışırken sürekli karşıyı olumsuzlama, ortaya argüman sürmemek yasak. Anti-bişey yerine pro-başkaşey olalım. Bir de şimdilerde bir güruhun hakaret ederekten de yaptığı şey. Şimdi kimler olduğunu söylemeyeyim hakaret ederler.
Sosyal kodlar yasak. “Erkek adam şöyle yapar, kadının hası böyledir” kafası..
Her şeyi biliyormuş gibi yapmak yasakoğlu yasak..
Evrime inanmamak yasak.
Ölümlere alışmak yasak.
“Neler oluyor bize?” diye yalandan şaşırmış manşetler yasak…
Kültür ve sanat ile haşır neşir olmayı entellik diye aşağılamak yasak.
Entelim diye şişinmek yasak. Elitizm yasakoğlu yasak.
Militarizm yasak.
“Balığa limon sıkılmaz” tribi yasak. İstersem yoğurtla yerim…
Yaş terörü yasak. Akıl yaşta değil…
“Çitler” yasak. Haliyle milliyetçilik de...
Dışarıya süper demokrat olup evde dikta kurmak yasak.
Hayatta süper demokrat geçinip iş tuttuğu takıma gelince; “Hakemler hep Silifkespor’u kolluyor, Çatladıkapıspor’u tutanlardan adam çıkmaz hepsi o.ç. onların.” demek yasak.
Mutlu olmayandan kaçmak yasak.
Çok konuşmak yasak.
Kara kedi değil tekirleri eve almak yasak. Ulan daha âlâ ırkçılık var mı?
Demokrasiyi, eşitliği, barışı çok kullanılmış, değersiz kelimeler gibi göstermek, sonlarına “ama…” eklemek yasak.
En çok acıyı kendi çektiğini düşünüp içten içe karşıdakini aşağılamak yasak. (pek yaygındır)
Amerikan filmlerindeki gibi bir kişinin nedensiz yere kötü olduğunu düşünmek yasak.
Önündeki yemeğe iğrenç demek yasak.
Şükretmek yasak. Aslında iyi kafadır ama daha iyisini istemeye kettir, amandır.
Çimlere basmamak yasak.
“Budur” yasak. “Bu olabilir” ok.
%100 bilimsellik yasak. Evet her şeyi açıklıyolar ama ne demişler: “Mutluluk veya gerçek. İkisi bir arada olmaz.”* Biraz alan bırakın bize de.
Kıskançlık yasak. Kendime söylüyorum bunu bazen.
Bir sanat eseri ortaya çıkıp sonra bunu TV’de, orta yerde anlatmak yasak. Bırak ben deneyeyim.
Reklam(cılık) yasak. Neden göstermeli miyim?
Ayran gönül yasak.
“Ben böyleyim; n’apayım?” yasak.
Sevmek, her türlü, serbest..
* Cal Lightman
khgv@hotmail.com